Hi Folks

Lacey Wildin’ – Country met Caracter 

Misschien heb ik borderline … maar jij bent de narcist
Lacey Wildin’ (spreek uit met apostrof, maar negeer ‘m verder) is een Amerikaanse countryzangeres uit Trashville, een stad die niet bestaat, maar waar je gevoelsmatig toch al jaren woont. Haar stem klinkt als een kapotte jukebox die weigert te zwijgen, en haar blik verraadt weinig mededogen tenzij het om dieren gaat. 

Doorbreken

Ze hoopt door te breken in de Achterhoek en Nederland met het nummer “Narcissistic Fibrosis”, een fel, melancholisch en messcherp portret van een relatie die uit elkaar viel als een Ikea-stoel in een storm. De titel is even verwarrend als haar emoties en dat is precies de bedoeling. Want zoals ze zelf zingt:

​

“Maybe I’ve got borderline / Maybe I’m a little wild / But you ain’t exactly kind.”

 

Ontdekt door Country Cees Cloost (met gevaar voor eigen gevoel)
Haar Europese avontuur begon toen Kees Kloost, eigenaar van het eigenwijze label Cliff Henger Music, haar toevallig hoorde zingen op een parkeerplaats in Trashville en was op slag verkocht. “Ze keek alsof ze me elk moment kon slaan,” aldus Kees. “Toen wist ik: dit is muziek met potentie.”

Lacey werd meteen toegevoegd aan de unieke stal van Kloost, waar artiesten “misschien niet de juiste noten raken, maar wél de juiste zenuwen.” 

 

Muziekstijl: Country plus Crisis 
Lacey’s stijl is onverbloemd country: fiddle, banjo en emoties waar je therapie voor zou moeten krijgen. Haar teksten zijn scherp, wrang, en toch ontroerend. Ze noemt zichzelf “een beetje stormachtig”, maar dat is bescheiden: haar liedjes zijn wervelwinden met een mening. Zoals in Narcissistic Fibrosis:

​

“You joke when I lay down the truth / But I ain’t dancin’ ’round for you.”

​

Haar nummers zijn rauw, tekstueel intens, en muzikaal even oprecht als haar bijna eeuwige norse blik, die inmiddels bijna net zo beroemd is als haar stem.
Toegegeven: een klein aandachtspuntje is die gezichtsuitdrukking. “Ze kijkt vaak alsof je haar net iets hebt gevraagd wat ze haat,” aldus een fan. Maar dat hoort erbij. Authentiek is het sleutelwoord. En wie Lacey eenmaal live heeft gezien, weet: er is niets geforceerds aan.

Wat komt er nog?
Ze hoopt binnenkort te toeren door obscure locaties in Gelderland en Europa: kleine zalen, weilandpodia, kerkjes waar ooit kinderkoortjes zongen — en nu een vrouw met (mogelijk) borderline de muren laat trillen.

Waarom je haar nooit meer kan vergeten
Lacey Wildin’ is geen veilige artiest. Ze is een risico. Ze is een storm in spijkerbroek en cowboylaarzen. Haar nummers zijn een gesprek tussen haarzelf en de spiegel - al noemt ze jou erbij. En waar haar lied eindigt met:

​

“Maybe I’ve got borderline, baby…
But you? You’re still the narcissist.”

​

… daar begint haar publiek met luisteren.

​

Overal te horen

Of je haar nu streamt via Spotify, ontdekt op keeskloost.com, of toevallig hoort op een modderig festival waar de hemel op je hoofd lekt: één ding is zeker:
Lacey kijkt je aan alsof ze weet wat je gisteren dacht. En zingt het daarna genadeloos terug.