Hai Ho!

Amber Storm,  Een Kantry Kwien op het Randje

​

Amber Storm

Echte naam: onbekend, dat heb je met artiesten, is de vrouw die je hoort voordat je haar ziet. Haar stem, een soort fanatieke staafmixer met traploze standen, is haar handelsmerk. Ze is aan het doorbreken met haar debuutsingle ‘Borderline’, een rauwe, emotionele uithaal naar de liefde, het leven en de innerlijke storm waar geen paraplu tegen helpt.

Van de boerderij naar de bühne
Geboren in een Gelders dorp met meer koeien dan mensen en getogen op de klanken van Tammy Wynotte en Cyndi Lauper, ontwikkelde Amber al vroeg een voorliefde voor drama, countrymuziek, en mannen met foute schoenen en mooie praatjes. Ze noemt haar muziekstijl Kantry.  Country op het randje. Een randje dat, als scherp papier, soms snijdt.

​

Leeftijd
Amber is eind dertig (al verschilt haar leeftijd per dagdeel). Ze is moeder van drie kinderen van drie verschillende vaders (“variatie is het zout van het leven,” aldus Amber), en zingt volgens eigen zeggen “om te vergeten of te herinneren, afhankelijk van de bierstand”.

De grote Kees Kloost-loterij
Haar mogelijke doorbraak komt dankzij Kees Kloost. Toen Kees een nieuwe tekst over narcistische mannen had, waren er veel vrouwen uit zijn stal die interesse hadden om het lied in het repertoire op te nemen. Hij gooide het lot open: onder de honderd zou de gelukkige winnares het nummer mogen opnemen. Amber trok 99. “Ik heb nog nooit iets gewonnen,” zei ze, “behalve drie keer een SOA-test.”

Amber kreeg het. Kees vond haar ‘een stem als een verlopen engel met PMS’. Amber vond dat ‘lief’. (Later heeft Kees meerdere artiesten uit zijn stal blij gemaakt met de tekst van Borderline. Momenteel zijn er vier vrouwen die Borderline tot kunst hebben weten te verheffen.)

Borderline, het lied
‘Borderline’ is een messcherp duet met zichzelf, met regels als:

​

“Ja, misschien gil ik soms teveel / Word ik vaak emotioneel”/ “Maar jij bent een narcist”

​

De song is even pijnlijk als dansbaar. Psychologen draaien zich om in hun bureaustoel, maar fans voelen zich gehoord of in elk geval betrapt.
Amber zingt het met de felheid van een vrouw die net haar ex tegenkwam in de Jumbo. Live is het een belevenis: tranen, scheldwoorden, bekentenissen, en af en toe een verloren kind op het podium dat zijn moeder zoekt (“Mama is aan het werk, lieverd, zing jij maar mee”).

Haar karakter
Amber is van nature goedlachs en vriendelijk, met een stem die mensen laat dansen of huilen — soms tegelijk. Maar onderschat haar niet. Als het moet, maakt ze ruzie als een kampioen. “Je moet soms schreeuwen, anders luisteren ze alleen naar zichzelf,” zegt ze. En gelijk heeft ze.

Dankbaarheid en de toekomst
Amber is dankbaar voor Kees, voor haar mede-artiesten, en zelfs een beetje voor haar exen (“anders had ik niks te zingen”). Ze werkt aan een tweede single met de werktitel die zelfs nog niet bekend is, dus dat duurt nog wel even.

Tot slot
Amber Storm is een fenomeen. Niet perfect, maar wel echt. Ze is de Kwien van de Kantry, de moeder van chaos en compassie, en de stem van elke vrouw die ooit een WhatsApp-ruzie heeft gewonnen door caps Lock te gebruiken.

Of ze borderline heeft? Misschien.
Of jij een narcist bent? Waarschijnlijk.

Maar Amber? Die zingt gewoon verder.