Hey Hoi

 

De man, de mythe, de melancholische meezinger

Volledige naam: André-Jan van der Plomp
Geboorteplaats: Laren (Gld), 1989
Bekend van: het nummer Behoorlijk Kut, lange wandelingen en het feit dat hij ooit een kazoo gebruikte in een serieuze studiosessie.

​

Een jeugd in mineur (maar met muziek)

Andro Jean zag het levenslicht in het kabbelende dorpje Laren, waar men tijd meet in frituurtijden en de lokale snackbar nog gewoon “Snackie Bar” heet. Zijn moeder Trudy, legendarisch in de regio vanwege haar jazzy stemgeluid, zong regelmatig de bitterballen koud met ontroerende uitvoeringen van Sinatra-klassiekers. Vader Van der Plomp was minder muzikaal, maar wist als geen ander de juiste toon te raken als een schuttingpaal scheef stond.

​

Andro groeide op tussen vinyl, vogelzang en het constante gezoem van een radio die altijd nét te hard stond. “Het was bij ons thuis een soort Achterhoekse musical,” zegt hij, “alleen dan met minder dans en meer gehakt.”

​

Van jazzambitie tot cult-held
Hoewel zijn hart lag bij jazz, werd Andro’s eerste echte publiek gevonden in cafés, buurthuizen en karaokeavonden waar het bittergarnituur harder klapte dan het applaus. Tijdens een open-mic in Deventer werd hij opgemerkt door manager Kees Kloost – een man die leeft volgens het motto: “Als het niet werkt, dan werkt het misschien juist.”

​

Kees stelde één eis: er moest een opvallend nummer komen. En dat werd... Behoorlijk Kut.
“Ja, die titel,” verzucht Andro. “Niet mijn diepste werk hoor, maar de studio lag al open en ik had verder niks.” Hij benadrukt meerdere malen dat het nummer zeker NIET autobiografisch is. Het nummer ging niet viraal, maar wel lokaal. En dat is ook wat waard.

​

De onverwachte roem

Behoorlijk Kut haalde geen hitlijsten, maar werd wel een cult-hit. Vooral op vrijdagmiddagborrels, in playlists met titels als ‘Voor als je koffie over je toetsenbord hebt gegooid’ en op huisfeestjes waar iemand altijd roept: “Wacht, deze moet je horen!”

Andro: “Ik wilde een jazzplaat. Ik kreeg een cultstatus en drie gratis drankmuntjes bij een optreden in Zutphen. Je moet ergens beginnen.”

​

Wandelen, dromen, en andere bijzaken
Als hij niet zingt, wandelt Andro. Urenlang. Samen met jeugdvriend Justin-Kees, die ooit een GPS gebruikte om de Hema te vinden. Onderweg bespreken ze grootse plannen: een eigen spelshow presenteren, liefst met een rad, een bel en een onduidelijke puntentelling.
“Maakt mij niet uit waar,” zegt Andro, “als ik maar woordgrappen mag maken en iemand z’n naam verkeerd mag uitspreken.”

​

Wist je dat...

...Andro bij zijn eerste optreden pas na drie liedjes doorhad dat de microfoon niet aan stond?

...hij ooit een duet met zijn moeder wilde doen, maar zij hem afwees met de woorden: “Je ademt niet op de tel, André-Jan.”

...hij zijn kazoo serieus als solo-instrument introduceerde in een radiostudio in Doetinchem?

​

Andro Jean is geen dromer zonder plan, maar een realist met flair. Hij zingt over het leven zoals het is: een beetje wrang, een beetje maf, maar vooral de moeite waard om samen doorheen te wandelen.