Hey Hallo There
(Everything at the bottom of the page is in English.)
​
De scheidsrechter voor de vrede
Whyatt Dep Card werd geboren als Immal van de Kaart, een naam die in elkaar is geknutseld uit de voornamen van zijn Nederlandse ouders, Imme en Alwin. Helaas eindigde de vreedzame samenwerking die zijn naam opleverde al snel daarna, want zijn ouders maakten van ruzie hun fulltime bezigheid.
Ustated Nites
Geboren in de Verenigde Staten bracht Whyatt zijn jeugd door op plekken waar de gemoederen sneller opliepen dan een barbecue in juli. Hij leerde conflicten in goede banen leiden als scheidsrechter bij baseball en basketball. Later floot hij zelfs bij bowlen — wat in Amerika veel grimmiger is dan mensen denken. ('Een bal van zeven kilo en een gekrenkt ego is een gevaarlijke combinatie,' zegt hij graag.)
Toen hij op zijn vijftiende naar Nederland verhuisde, voegde hij moeiteloos korfbal aan zijn scheidsrechter-carrière toe. Daarmee bewees hij dat hij vrijwel elk menselijk conflict kon leiden, zolang er maar een fluitje bij kwam kijken.
Nederlands en Engelse songs
Whyatt zingt countrymuziek in zowel het Nederlands als het Engels. Opmerkelijk genoeg zingt hij in het Engels altijd een toon lager dan in het Nederlands, naar eigen zeggen om te klinken 'alsof ik meer ellende heb meegemaakt dan in werkelijkheid.' Zijn nummers zijn politiek, absurd en to the point, vooral zijn tweetalige nummers 'Een held' en 'You're my hero'. De boodschap is simpel, misschien té simpel:
1. Wil je oorlog voeren? Offer eerst je kinderen op.
2. Helpt dat niet? Offer je ledematen op.
3. Wil je daarna nog steeds oorlog? Dan nemen we je niet meer serieus.
Ambitie
Whyatt is verloofd, draagt zijn trouwring als een man die alvast repeteert voor de rol, en verschijnt op het podium met cowboyhoed, een verweerde blik en een klein bordje 'PEACE' in zijn tas. Zijn belangrijkste ambitie is niets minder dan wereldvrede. Mocht dat niet lukken, dan neemt hij genoegen met het draaien van zijn plaatjes, 'liefst op elk station, tussen nieuwsberichten over hoe vredig de wereld is geworden,' grapt hij.
In zijn eigen woorden:
'Ik heb mijn hele leven al op fluitjes geblazen, bij sport, bij mensen, bij politici. Het verschil tussen oorlog en sport? Bij sport krijg je meestal een koffiepauze.'
​
​Mini-interview met Whyatt Dep Card
(uit het blad “Country & Koffie”)
Vraag: Je bent scheidsrechter geweest bij baseball, basketball, korfbal en… bowlen?
Whyatt: Ja. Bowlen is onderschat. In Amerika kunnen mensen serieuzer vechten over een ‘turkey’ (drie strikes op rij) dan over een verkiezingsuitslag. Ik heb eens een man uit elkaar moeten houden die z’n tegenstander wilde bekogelen met een bowlingbal. En nee, dat stond niet in het scheidsrechtersboekje.
Vraag: Je zingt in het Engels altijd een toon lager. Waarom?
Whyatt: Omdat ik in het Engels graag klink als iemand die door de woestijn heeft gelopen, drie scheidingen achter de rug heeft, én een hond is kwijtgeraakt. In het Nederlands klinkt dat gewoon als: “Hé, ik ben Whyatt, hoe gaat het?”
Vraag: Wat is jouw plan voor wereldvrede?
Whyatt: Simpel. Te simpel misschien. Iedere leider die oorlog wil, moet eerst zijn kinderen opofferen, daarna een paar ledematen. Blijft hij het dan nog steeds leuk vinden? Dan ben je in elk geval van ‘m af.
Vraag: En als wereldvrede niet lukt?
Whyatt: Dan wil ik dat mijn plaatjes gedraaid worden. Liefst overal. Desnoods op een snelwegrestaurant waar niemand luistert, zolang het maar hard genoeg staat om mensen een beetje ongemakkelijk te maken.
Vraag: Je draagt altijd een bordje “PEACE” bij je. Waarom?
Whyatt: Omdat ik niet altijd mijn gitaar kan dragen. En omdat je sommige mensen kort en bondig moet toespreken. Eén woord. Vijf letters. En voor de duidelijkheid: het is geen bestellingsbriefje voor de snackbar.
​​
​
And now in English:
​
Whyatt Dep Card – The Referee for Peace
Whyatt Dep Card was born as Immal van de Kaart, a Dutch name, a name cobbled together from the first names of his Dutch parents, Imme and Alwin. Unfortunately, the peaceful cooperation that produced his name ended soon afterward, as his parents made arguing their full-time occupation.
​
Ustated Nites
Born in the United States, Whyatt spent his youth in places where tempers flared faster than a July barbecue. He learned to manage conflicts as a referee in baseball and basketball. Later, he even officiated bowling — which, in America, is far grimmer than most people think.
“A fifteen-pound ball and a bruised ego is a dangerous combination,” he likes to say.
When he moved to the Netherlands at the age of fifteen, he seamlessly added korfball to his refereeing career, proving he could manage almost any human conflict, as long as there was a whistle involved.
Dutch and English Songs
Whyatt sings country music in both Dutch and English. Strikingly, he always sings one tone lower in English than in Dutch, claiming it makes him sound “as if I’ve been through more trouble than I actually have.”
His songs are political, absurd, and straight to the point, especially his bilingual anthems 'Een held' and 'You're my hero'.
The message is simple, perhaps too simple:
1. Want to start a war? Sacrifice your children first.
2. Still not enough? Sacrifice your limbs.
3. Still want war after that? Then we’re not taking you seriously anymore.
​
Ambition
Whyatt is engaged, wears his wedding ring like a man rehearsing for the role, and appears on stage with a cowboy hat, a weathered look, and a small “PEACE” sign in his bag. His main ambition is nothing less than 'world peace'. If that doesn’t work out, he’ll settle for having his records played , 'preferably on every station, between news bulletins about how peaceful the world has become,'he jokes.
​
In his own words
'I’ve been blowing whistles my whole life, at sports, at people, at politicians. The difference between war and sports? In sports, you usually get a coffee break.'
​
Mini Interview with Whyatt Dep Card
(from the fictional magazine 'Country & Coffee')
​
Q: You’ve been a referee in baseball, basketball, korfball… and bowling?
Whyatt: Yep. Bowling is underrated. In America, people can get more violent over a “turkey” (three strikes in a row) than over an election result. I once had to break up a guy who tried to throw a bowling ball at his opponent. And no, that wasn’t in the referee’s handbook.
​
Q: You always sing one tone lower in English. Why?
Whyatt: Because in English I want to sound like someone who’s walked through the desert, been divorced three times, and lost a dog. In Dutch, that just sounds like: “Hi, I’m Whyatt, how’s it going?”
​
Q: What’s your plan for world peace?
Whyatt: Simple. Too simple, maybe. Any leader who wants war has to sacrifice their children first, then a couple of limbs. If they still think it’s worth it after that… well, at least you won’t have to deal with them anymore.
​
Q: And if world peace doesn’t happen?
Whyatt: Then I want my records played. Everywhere. Even at a highway diner where no one’s listening, as long as it’s loud enough to make people slightly uncomfortable.
​
Q: You always carry a “PEACE” sign. Why?
Whyatt: Because I can’t always carry my guitar. And because some people need things spelled out. One word. Five letters. And no, it’s not an order form for the snack bar.
